Przejdź do głównej zawartości

Gość o białych włosach po raz drugi - "Miecz przeznaczenia"

Pierwszy tom od dłuższego czasu mam już za sobą i recenzje znajdziecie już na tym blogu, a dziś postanowiłam się z Wami podzielić moją opinią na temat kolejnych przygód Geralta.




Tytuł: Miecz przeznaczenia
Cykl: Wiedźmin Geralt z Rivii
Tom: 2
Autor: Andrzej Sapkowski
Liczba stron: 360
Kategoria: fantastyka
Wydawnictwo: superNOWA

Z początku niespecjalnie rozumiałam zachwyty nad twórczością Andrzeja Sapkowskiego, ale powoli zaczynam dostrzegać to coś. Zazwyczaj kolejne tomy bywają gorsze, a tu taka odmiana.

"Miecz przeznaczenia" to kolejne przygody białowłosego wiedźmina, który m. in. spotka się ze smokiem, wyruszy do serca wielkiego lasu, a także spróbuje powiązać dwójkę istot miłością.

Forma ksiakzi jest taka sama jak jej poprzedniczki, dalej możemy znaleźć opowiadania oparte o baśnie. I muszę przyznać, że właśnie ten motyw bardzo mi się podoba. Oczywiście to nie jest zbiór baśni napisanych jeszcze raz. Ta cząstka naszej kultury stanowi jedynie niewielką część wszystkich historii, ale z pewnoscią (przynajmniej w moich oczach) zmienia je na lepsze. Przykładowo, wersja pewnej baśni, którą nam opowiadano lub nie, w świecie Geralta jest tylko plotką, która ma w sobie ziarnko prawdy. Dlaczego właśnie ten motyw tak bardzo mi się podoba? Ano, dlatego, że pozwala nam wrócić do czasów kiedy byliśmy dziećmi. Czytając człowiek zdaje sobie sprawę, że coś mu tam w głowie świta i zastanawia się skąd zna podobną historię. W tej części można znaleźć nawiązania do: "Smoka Wawelskiego", "Królowej Śniegu", "Małej Syrenki" czy "Dzikich Łabędzi".

Drugą rzeczą, która spodobała mi się w tej książce, było rozwinięcie historia dziecka-niespodzianki, a także pojawienie się pewnej postaci, małej i uroczej dziewczynki Ciri. Choć przy okazji wprowadzenia nowej bohaterki pojawił się dość konfudujący wątek o przeznaczeniu, który nie był podany na tacy i zmuszał czytelnika do zastanowienia się.

Tak jak wspominałam na początku, zaczynam coraz bardziej wkręcać się w świat wykreowany przez Andrzeja Sapkowskiego i z przyjemnością czytać wątki z Ciri, z Yennefer, Jaskrem no i oczywiście z Geraltem. Dlatego jeśli ktoś szuka fantastyki nawiązujące do baśni, na przyzwoitym poziomie, spokojnie może sięgnąć po tę serię. Ja się w nie co prawda jeszcze nie zakochałam, ale kto wie co będzie jak sięgnę po kolejne tomy?

W "Mieczu przeznaczenia" pojawiła się również mowa nimf, ale nigdzie nei było słowniczka, więc zastanawiam się czy ktoś kto czytał, bawił się w szukanie znaczenia tych słów? I czy mają one jakieś większe znaczenie?

Komentarze

  1. Uwielbiam Wiedźmina <3 Niestety, dalej (kiedy zaczyna się już właściwa "Saga o Wiedźminie", czyli od Krwi Elfów) coraz mniej jest wątków baśniowych, a coraz więcej rozważań nad przeznaczeniem itp. Co nie zmienia faktu, że całą serię bardzo lubię :D
    Więc, no - zachęcam do dalszego czytania :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oczywiście, że będę kontynuować! Z tym przeznaczenia w tym tomie moim zdaniem było trochę pogmatwane i niespecjalnie zrozumiałam, ale może w końcu wejdę na tory, którymi myśli autor. :D

      Usuń
  2. Przyznaję, że jeszcze nie znam Wiedźmina, jakoś mnie do Sapkowskiego nie ciągnie... a skoro Tobie wciągnięcie w akcję zajęło tak naprawdę dwa tomy, to chyba na razie odpuszczę :PP
    Pozdrawiam!
    Patty z Truskawkowego bloga książkowego

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Do Wiedźmina też się długo zbierałam i postanowiłam zacząć jak wybrane opowiadanie Sapkowskiego (albo opowiadanie "Wiedźmin"?) było moją lekturą, może i Ty będziesz "zmuszona" w ten sposób :P
      Również pozdrawiam!

      Usuń

Prześlij komentarz

Za każdy komentarz dziękuję!
Staram się odwiedzać wszystkich moich czytelników!

Warto zajrzeć!

''Szkarłatna Dżuma'', czyli książka nie z tego stulecia

Na wstępie chciałabym wyjaśnić dlaczego tytuł jest taki, a nie inny. Mianowicie w moim egzemplarzu jest napisane, że to poprawiona wersja wydania z 1927 roku, aczkolwiek przeszukując sieć znalazłam również, że ona jest jeszcze starsza, a także informacje, że jest to opowiadanie, ale potraktuje to jak książę. Pierwszy raz sięgnęłam po tą książkę, jeśli się nie mylę, w podstawówce, na początku. Ciągnęła mnie do niej okładka, zwłaszcza ta osoba na pierwszym planie, pomyślałam, że to fajna przygodówka. Nawet nie wiecie jak się pomyliłam. Może gdybym zdała sobie sprawę co jest na dalszych planach odłożyłabym ją na potem. Pamiętam tylko, że emocje po przeczytaniu we mnie buzowały, zwłaszcza strach. Postanowiłam przeczytać ją jeszcze raz, aby się ''na świeżo'' z Wami podzielić moją opinią. Tytuł: ''Szkarłatna Dżuma'' Autor: Jack London Liczba stron: 76 Kategoria: fantastyka Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza SAWA Książka jest opowieśc

"Dwór cierni i róż" Sarah J. Maas

W końcu przyszedł czas na recenzję kolejnej pozycji z mojej listy 18 książek na zeszły rok. Tym razem padło na retelling znanej historii o Pięknej i Bestii w wykonaniu, ostatnio dość popularnej, Sarah J. Maas. Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i przyznam, że udało jej się oczarować i mnie, co prawda nie aż tak bardzo jak bym chciała (już od dawna nie natrafiłam na żadną perełkę), ale po kolei...

"Felix, Net i Nika oraz Koniec Świata Jaki Znamy" Rafał Kosik

Chyba każdy książkoholik ma przynajmniej jedną taką serię, której wszystkie tomy ma już za sobą, a teraz tylko wyczekuje kolejnych niczym kolejnego sezonu świetnego serialu. Dla mnie taką serią jest historia trójki warszawskich przyjaciół, dlatego gdy pod koniec listopada zeszłego roku wyszedł 15 tom, to wiedziałam, że prędzej czy później trafi on w moje ręce. Tom 14 czytałam ponad dwa lata temu (jak ten czas szybko leci!), a więc jaki mam po tym czasie stosunek do przygód Felixa, Neta i Niki?