Przejdź do głównej zawartości

"Zwiadowcy. Ruiny Gorlanu" John Flanagan

"Zwiadowcy" to taki mój drugi czytelniczy grzeszek, zaraz po "Zmierzchu", czyli seria, którą wszyscy znają, ale nie ja. Z tą różnicą, że saga Stephenie Meyer nie wszystkim się spodobała, a o serii Johna Flanagana nie usłyszałam nic złego. Więc miałam co do niej pewne oczekiwania, a jak wyszło?

Tytuł: Zwiadowcy. Ruiny Gorlanu Cykl: Zwiadowcy
Tom: 1
Autor: John Flanagan
Liczba stron: 320
Kategoria: młodzieżowe
Wydawnictwo: Jaguar

Will jest podopiecznym barona Aralda, wkrótce jednak będzie musiał opuścić zamek, aby zacząć kształcić się u jednego z Mistrzów Sztuk. Chłopiec bardzo chciałby dostać się do Szkoły Rycerskiej, jednak niewielki wzrost i wątła postura uniemożliwiają mu to. Postanawia jednak dołączyć się do tajemniczych Zwiadowców i zaczyna naukę u Halta.

Książka nie jest długa, nie jest skomplikowana, a wręcz może i za prosta, a styl autora lekki, dzięki czemu czyta się ją szybko, jednak nie do końca spełniła ona moje oczekiwania. Mam wrażenie, że nie jest to mój target wiekowy, a gdybym przeczytała tę książkę trochę wcześniej, bardziej przypadłaby mi ona do gustu. I być może ma na to wpływ fakt, że główny bohater jest młodszy ode mnie. 

Brakowało mi też czegoś co by mnie zaskoczyło, czegoś czego bym się nie spodziewała albo czegoś co by mnie ruszyło. Myślę, że książka ta jest skierowana do młodszych czytelników także dlatego, że autor zbytnio nie ranił swoich postaci, nie znajdziecie tutaj również brutalności, skutkiem czego ja nie miałam się o co martwić i wiedziałam, że nic złego się nie stanie, a wszelkie obrażenia się wygoją.

Postaci pojawiło się tutaj trochę, przyznam, że spodziewałam się, że przyjdzie mi poznać głównie zwiadowców, a tak naprawdę całkiem sporą rolę odegrali również inni podopieczni barona, z którymi Will wciąż utrzymuje kontakt. Ale niestety nikt nie wzbudził we mnie większej sympatii, a ich losy poznawałam bez zbytnich emocji.

Sam pomysł na fabułę jest ciekawy, mamy wygnanego barona, który chce się zemścić i gromadzi armię złożoną z potworów zwanych wargalami. Do jego szeregów należą również dwa kalkary - kreatury, które bardzo ciężko pokonać, między innymi dlatego, że ich wzrok paraliżuje. W międzyczasie w dziwnych okolicznościach giną różne ważne osobistości, jak to się wszystko skończy?

Nie ubawiłam się przy tej pozycji tak jakbym chciała, choć nie była zła, poleciłabym ją głównie młodszej młodzieży. Sama dam drugą szansę "Zwiadowcom" (właściwie to już zaczęłam drugi tom) i mam nadzieję, że z czasem seria bardziej przypadnie mi do gustu i zrozumiem wreszcie te zachwyty, w końcu bohaterowie też powinni się zestarzeć i dorosnąć.

Książka bierze udział w wyzwaniu Olimpiada Czytelnicza.

Komentarze

  1. Tak, zdecydowanie dla młodszej młodzieży, ja sama zaczynając przygodę z tą serią miałam hmmm... 13 lat. Wtedy byłam zachwycona, ale teraz, sama nie wiem czy książka byłaby dla mnie równie magiczna i wciągająca co kiedyś 😉

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To prawda, mam nadzieję, że dalszym częściom uda się mnie oczarować, w końcu wielu osobom do dziś podoba się ta seria i te najnowsze tomy, mam nadzieję, że mniej w tym sentymentu, a więcej innych odczuć. :P

      Usuń
  2. Zapowiada się ciekawie :D Pozdrawiam!
    wy-stardoll.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jest ciekawie, jednak niestety nie do końca jest to mój target wiekowy. :(

      Usuń
  3. Sięgnęłam po nią parę lat temu. Pierwszy tom to dla mnie absolutnie wystarczająco - miła młodzieżówka, ale jednak dla mnie to za mało i tyle. Niemniej, młodszym osobom zawsze polecam. :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja już sięgnęłam po tom drugi i liczę, że z czasem będzie lepiej, zwłaszcza, że wiele osób do dziś uwielbia tę serię i jej najnowsze tomy, choć jeśli się nic nie zmieni być może nie skończę tej serii, aczkolwiek raczej staram się kończyć. :P

      Usuń
  4. O, uznajecie mnie za młodszą młodzież, fajnie :D
    Ja uwielbiam, kocham, ubóstwiam tę serię i w ogóle wszystko co wyjdzie spod pióra autora (tylko z Kalderą się wydawnictwo nie popisało, zmieniając tłumacza i ten tytuł najgorzej mi się kojarzy)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hah, zawsze znajdą się wyjątki, ale jeśli chcesz możesz zaliczać się do młodszej młodzieży. :P
      No mnie niestety nie zachwycił pierwszy tom, ale liczę, że z czasem i ja będę się zaliczać do ulubieńców tego autora. :D

      Usuń

Prześlij komentarz

Za każdy komentarz dziękuję!
Staram się odwiedzać wszystkich moich czytelników!

Warto zajrzeć!

''Szkarłatna Dżuma'', czyli książka nie z tego stulecia

Na wstępie chciałabym wyjaśnić dlaczego tytuł jest taki, a nie inny. Mianowicie w moim egzemplarzu jest napisane, że to poprawiona wersja wydania z 1927 roku, aczkolwiek przeszukując sieć znalazłam również, że ona jest jeszcze starsza, a także informacje, że jest to opowiadanie, ale potraktuje to jak książę. Pierwszy raz sięgnęłam po tą książkę, jeśli się nie mylę, w podstawówce, na początku. Ciągnęła mnie do niej okładka, zwłaszcza ta osoba na pierwszym planie, pomyślałam, że to fajna przygodówka. Nawet nie wiecie jak się pomyliłam. Może gdybym zdała sobie sprawę co jest na dalszych planach odłożyłabym ją na potem. Pamiętam tylko, że emocje po przeczytaniu we mnie buzowały, zwłaszcza strach. Postanowiłam przeczytać ją jeszcze raz, aby się ''na świeżo'' z Wami podzielić moją opinią. Tytuł: ''Szkarłatna Dżuma'' Autor: Jack London Liczba stron: 76 Kategoria: fantastyka Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza SAWA Książka jest opowieśc

"Dwór cierni i róż" Sarah J. Maas

W końcu przyszedł czas na recenzję kolejnej pozycji z mojej listy 18 książek na zeszły rok. Tym razem padło na retelling znanej historii o Pięknej i Bestii w wykonaniu, ostatnio dość popularnej, Sarah J. Maas. Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i przyznam, że udało jej się oczarować i mnie, co prawda nie aż tak bardzo jak bym chciała (już od dawna nie natrafiłam na żadną perełkę), ale po kolei...

"Felix, Net i Nika oraz Koniec Świata Jaki Znamy" Rafał Kosik

Chyba każdy książkoholik ma przynajmniej jedną taką serię, której wszystkie tomy ma już za sobą, a teraz tylko wyczekuje kolejnych niczym kolejnego sezonu świetnego serialu. Dla mnie taką serią jest historia trójki warszawskich przyjaciół, dlatego gdy pod koniec listopada zeszłego roku wyszedł 15 tom, to wiedziałam, że prędzej czy później trafi on w moje ręce. Tom 14 czytałam ponad dwa lata temu (jak ten czas szybko leci!), a więc jaki mam po tym czasie stosunek do przygód Felixa, Neta i Niki?