Znowu pustki, regularność to chyba nie jest moja mocna strona, ale mam nadzieję, że nie jest to dla Was aż tak uciążliwe. Wolę pisać o czymś, co rzeczywiście chcę przekazać dalej, aby nie marnować Waszego i mojego czasu. Przyznam, że ostatnio zaczęło mi trochę brakować stukania w klawiaturę, dlatego szykuję parę postów już niebawem. Nie obiecuję, że na pewno się pojawią (nie szukając daleko, od roku zbieram się, aby napisać coś o czytnikach, ale jakoś nie mam czasu by przysiąść), ale myślę, że prawdopodobieństwo tego zdarzenia jest dość spore. Dzisiaj jeszcze nie podsumowanie całoroczne, a takie zwyczajne, krótki przegląd tego co zaabsorbowało mnie ostatnimi czasy.  1. Szachy Przykładowe ćwiczenie z Lichess W poprzednim podsumowaniu wspominałam o mojej małej obsesji serialowej - "Gambicie Królowej". Nigdy specjalnie nie przepadałam za grą w szachy, ale pod koniec listopada, obsesja na punkcie produkcji Netflixa przerodziła się w ogromną chęć grania w tę grę. Nie pamiętam, kie

Piszę tego posta, kiedy już ciemno na dworze, choć dopiero piąta jest. Można powiedzieć, że takie są uroki jesieni. I chyba powoli już się z tym godzę. Z sytuacją na świecie też, choć wciąż z niesmakiem patrzę na nasze podwórko. Ostatnie miesiące upływały trochę jak w malignie. Wstawałam, robiłam co trzeba, prokrastynowałam i kładłam się spać. Dni zlewały się w jedność. A coraz dłuższe nocy nie pomagały w ogarnięciu. Ale jak już wspomniałam, powoli się z tym wszystkim godzę i staram dostosować do nowej rzeczywistości. Sam fakt, że widzicie tego posta już świadczy o jakimś ogarnięciu. A że trochę czasu upłynęło od ostatniego podsumowania, to pomyślałam, że to od podzielenia się z Wami ciekawymi rzeczami zacznę. Bo trochę się ich nazbierało przez ostatnie miesiące. 1. Gambit Królowej Zacznę od mojej ostatniej małej obsesji, czy serialu Gambit Królowej. Gdybyście mi miesiąc temu powiedzieli, że trafi on do moich ulubionych produkcji wszechczasów, pewnie popatrzyłabym się zaskoczona i udał

Jestem naprawdę beznadziejną blogerką. Przychodzę z postem urodzinowym, a potem miesięczna cisza. Być może jestem jedyną osobą, która nie spodziewała się, że maturalna klasa będzie aż tak czasochłonna. Choć w sumie spodziewałam się, ale nie spodziewałam się tak okropnego rozkładu jazdy. Jeżdżę już trzeci rok i nigdy nie pochłaniały one aż tylu czasu. Niby w czasie oczekiwania mogę chwycić za książkę i czytać. Jednak wierzcie lub nie, ale po wyczerpującym dniu chciałabym być już po prostu w domu. Właściwie to tylko narzekam, a wcale nie to miałam na celu. We wrześniu wpadłam w nową rutynę, szkoła, szczególnie matma, i spanie, to pochłaniało mi najwięcej czasu. A i jeszcze lektury szkolne. I nie było mi z tym źle. Nawet na seriale nie miałam chwili, ale do czasu. Ostatnio mnie coś złapało. Żyjemy w takich czasach, że lepiej nie wychodzić z żadnymi chorobowymi objawami na zewnątrz, więc ze zwykłym (mam nadzieję) przeziębieniem siedzę w domu. I trochę się lenię, bo jednak teraz nie trzeba

Ten rok minął naprawdę szybko. Prawdę mówiąc piszę tego posta zaledwie dzień przed tą pamiętną datą, bo czas tak szybko zleciał, że nawet nie miałam okazji wyczekiwać tego dnia. Pewnie znów mogłabym napisać, że nie wierzę, że wytrwałam tutaj już cztery lata ze względną regularnością. Kiedy zakładałam Melonika byłam tylko smarkulą, która szukała swojego miejsca w tym świecie (nawiasem mówiąc wciąż szukam). Czytałam dużo, więc chciałam się z tym o kimś dzielić. Chciałam też pisać o tym co mi w głowie siedzi, zainspirowana blogami-pamiętnikami. Jeśli mnie śledzicie, to pewnie wiecie, że na to drugie nie decyduję się za często. Chyba wciąż mam problem z wyrażaniem swojej opinii publicznie. Z książkami jednak jest inaczej. W końcu nikt nie ma nic do powiedzenia w temacie mojego odbioru książki. Nie będę ukrywać, że moje recenzje były i będą subiektywne, bo żadnym krytykiem nie jestem.  Przez cztery lata dużo się nauczyłam w kwestii publikowania w Internecie. Nie tylko od tej technicznej str

Dlaczego tak właściwie czytamy książki? Dla rozrywki? Dla wiedzy? Dla zabicia czasu? Pewnie powodów są miliony. A dzisiaj chciałabym przedstawić Wam pozycję, która nie należy do tych przyjemnych, ale bardzo cenię ją za to, co przekazuje. Tytuł: Pestki Autor: Anna Ciarkowska Liczba stron: 232 Kategoria: literatura piękna Wydawnictwo: Otwarte Ile razy powiedzieliśmy komuś coś, nie przykładając wagi do tego czy go to zaboli? Bo przecież dla nas wcale, to obraźliwe nie jest. Coraz więcej się teraz mówi o tym, że nie tylko komentarze w kierunku osób o większej wadze są nieprzyjemne, również ci szczuplejsi zmagają się z wygłaszanymi na prawo i lewo zdaniami na ich temat. Ale nie tylko to jest chwytliwym tematem. Krzywo się patrzy na kobietę w kwiecie wieku, która jest sama. Szepcze się o małżeństwie, które wciąż nie ma dzieci. Kiedy ktoś zwierza nam się ze swoich obaw co do swojego stanu psychicznego, spłycamy to do chwilowego złego samopoczucia. Mam wrażenie, że w dzisiejszych czasach za du

Ja naprawdę nie wiem, jak kiedyś mogłam krzywo patrzeć na literaturę faktu, sądząc, że to zupełnie nie moja bajka. A teraz publikować drugą recenzję reportażu w tym miesiącu! Myślę, że to dlatego, że literatura faktu kojarzy się z takimi cięższymi książkami, które potrafią nudzić i w ogóle nie wciągają. Ale to nieprawda! Jest wiele reportaży, które stylem wcale nie odbiegają od literatury pięknej, jednym z nich jest właśnie "Wyhoduj sobie wolność. Reportaże z Urugwaju". I to go będę polecać na początek, tak jak i mnie polecano. Tytuł: Wyhoduj sobie wolność. Reportaże z Urugwaju Autor: Maria Hawranek, Szymon Opryszek Liczba stron: 248 Kategoria: reportaż Wydawnictwo: Czarne Urugwaj to niewielki kraj w Ameryce Południowej. Zapewne bardzo chrześcijański i 100 lat za Europą. Dwa zdania, a z nich tylko jedno jest prawdziwe. Ale właśnie takie było moje wyobrażenie tego niewielkiego państwa. "Wyhoduj sobie wolność. Reportaże z Urugwaju" to reportaż, który obala liczne ster

Ostatnio wzięłam się na porządnie za czytanie, bo co innego można robić jak się obejrzało pół Netflixa? Co prawda wciąż zostało mi jeszcze wiele do nadrobienia na tym serwisie, ale jakoś wróciła mi ochota na książki, choć tak naprawdę zaczęłam gospodarować lepiej swoim czasem i wreszcie mogę przeznaczyć go na chwilę z książką. Dzisiejsze podsumowanko będzie dość spore, bo postanowiłam niczego nie odkładać na następne, aby potem zajmować się już tymi bieżącymi lekturami. :) 1. "Fałszywy Pieśniarz" Martyna Raduchowska Na pierwszy ogień pójdzie urban fantasy z naszego podwórka. "Szamanka od umarlaków", to naprawdę warta przeczytania seria, a recenzje pierwszego i drugiego tomu możecie znaleźć tutaj i tutaj . W końcu przyszła i pora na część trzecią, miałam ją w planach już od dłuższego czasu czego dowodem jest jej obecność na mojej liście 20 książek na ten rok . Z tego co mi wiadomo, to jest to finał tej historii (ale pewna nie jestem, początkowo to miała być dylogia

Nie pojawiła się tutaj jeszcze żadna recenzja reportażu, a to wszystko dlatego, że czułam się niewystarczająco kompetentna. Co prawda wciąż się taka nie czuję, ale zaczęłam więcej czytać literatury faktu i doszłam do wniosku, że chcę i o niej pisać. Szczególnie, że są to książki warte polecenia. Kto wie, może i mnie uda się przekonać kogoś do sięgnięcia po nonfiction?  Tytuł: 27 śmierci Toby'ego Obeda Autor: Joanna Gierak-Onoszko Liczba stron: 343 Kategoria: reportaż Wydawnictwo: Dowody na Istnienie W Europie i pewnie w wielu innych miejscach na świecie panuje wyidealizowany obraz Kanady. Już po przeczytaniu paru pierwszych rozdziałów byłam tak wstrząśnięta tym, że nigdy nie słyszałam o tym co tam się działo w zeszłym wieku, że zaczęłam pytać ludzi mi znajomych czy może oni mają jakiekolwiek pojęcie na ten temat. Może ja po prostu nie słuchałam na jakiejś lekcji historii? Ale okazuje się, że nie w tym leży problem. Krzywdy te wyszły na światło dzienne dopiero niedawno i sama Kanada

Mieliście tak kiedyś, że za dzieciaka nie sięgnęliście po zachwalaną serię, bo nie mieliście pojęcia, że istnieje, i wiedząc, że wielu ludzi zaczytuje się w niej po dziś dzień, postanowiliście zrobić to teraz? Ja miałam tak ze Zwiadowcami i niestety rozczarowałam się. Nie zrozumcie mnie źle, uważam, że to jest naprawdę w porządku historia, ale czułam to, że jest ona skierowana do młodszego czytelnika i nie potrafiłam się przy niej bawić. I myślę, że gdybym czytała ją parę lat wcześniej albo teraz po raz drugi, z sentymentem, to mogłabym być kolejną fanką Johna Flanagana. I sądziłam, że nie znajdę nic w literaturze dziecięcej, co by przypadło mi do gustu, jednak dzisiaj przychodzę z dowodem na to, że da się napisać książkę dla dzieci, która oczaruje dorosłych. Dodam jeszcze, że od Brandona Sandersona nic innego nie czytałam, więc nie znajdziecie tutaj żadnych porównań do innych jego dzieł, ani nic w tym stylu. Postanowiłam zacząć właśnie od tej serii przygodę z nim, bo nie łączy się on

Znowu troszkę mnie tutaj nie było, ale spokojnie, nie będę się tłumaczyć po raz enty. Za to przychodzę z garścią odkryć ostatnich miesięcy. Standardowo, w podsumowaniach takich jak to, nie dzielę się z Wami statystykami na temat przeczytanych książek, a fajnymi rzeczami, które warte są większego rozgłosu. Dla upamiętnienia dodam, że w tym kwartale Melonik przeszedł jedną z większych graficznych zmian w swoim całym żywocie. Mam nadzieję, że korzysta się Wam teraz z niego przyjemniej! A jeśli chcecie być na bieżąco możecie zapisać się na subskrypcje klikając zielony przycisk powyżej. :) 1. Do obejrzenia Ostatnimi czasy oglądam jakoś tak więcej, szczególnie seriali, więc gdybym miała się dzielić tutaj wszystkimi wrażeniami to a) post musiałby skończyć się na tym punkcie, a nikt tego nie chce, bo pozostałe są równie ciekawe! b) już sama nie bardzo pamiętam jakie były te moje wrażenia. Dlatego jeśli interesuje Was filmowa czy serialowa część mojego życia, to zapraszam na Instagrama i na Tv

Jako wielka kociara wiedziałam, że prędzej czy później skuszę się na najnowszą książkę Katarzyny Bereniki Miszczuk. Kryminalna zagadka z perspektywy kota? Na samą myśl czułam, że to może być dobra historia. W dodatku bardzo lubię jeśli książka zawiera w sobie humor, a ta reklamowana  jest jako komedia kryminalna, więc liczyłam na wyborną lekturę. Tytuł: Ja cię kocham, a ty miau Autor: Katarzyna Berenika Miszczuk Liczba stron: 352 Kategoria: kryminał Wydawnictwo: W.A.B. Wszystko zaczyna się, gdy Alicja otrzymuje zaproszenie do udziału w konkursie. Jeden z pośród dziesięciu uczestników zostanie spadkobiercą pana Śmietańskiego, człowieka bardzo tajemniczego, o którym krążą plotki, że handluje obrazami. Dość szybko akcja zawęża się do dworku Śmietańskiego, jego pana, dziesięciu uczestników, służby i Lorda. Lord to kot brytyjski, który jest niezwykle wierny i zakochany w swojej pani Ali. Jest on narratorem tej historii, więc wszystko co widzimy, widzimy jego oczami. Bardzo spodobała mi się

Hej, hej! Dziś przychodzę do Was z drugą odsłoną cyklu "Ostatnio czytane", czyli krótkimi recenzjami książek, których nie zdecydowałam się zrecenzować w pełnoprawnym formacie z różnych przyczyn. Nie przedłużając zapraszam do czytania. 1. "Ludzie bezdomni" Stefan Żeromski Nie będę kłamać i od razu się przyznam, że sięgnęłam po tę książkę z obowiązku szkolnego. I choć osobiście nie mam nic przeciwko lekturom, to jednak zgodzę się, że trafiają się i lepsze, i gorsze. Jednak w czytaniu do szkoły nie chodzi o rozrywkę, a konkretny obraz życia w dawnych czasach. I to prawda, że "Ludzie bezdomni" dobitnie opisują Młodą Polskę, zwracając uwagę na lekceważenie niższych warstw społecznych. Ale nieprawdą jest, że dobrze się przy tej książce bawiłam. Nieprawdą też jest, że czytałam ja ze sporym zainteresowanie. To zupełnie nie moje klimaty i rozumiem jej zadania jako lektury, jednak gdybym nie musiała, to pewnie bym nie czytała i nie żałowała. 2. "Emigracja"

Coraz bardziej upewniam się w przekonaniu, że jednak mam nosa do książek. I pewnie dlatego tak rzadko trafiam na potworki . "Siedmiu mężów Evelyn Hugo" Taylor Jenkins Reid wpadło mi w oko jakiś czas temu i czułam, że mi się spodoba. Sięgnęłam i się zdecydowanie nie rozczarowałam (a pewne wymagania były), o czym możecie poczytać tutaj . "Siedem śmierci Evelyn Hardcastle" Stuarta Turtona też już jakiś czas było na moim celowniku, a tak bardzo byłam ciekawa tej historii, że sama postanowiłam ją zakupić, i co? Zdecydowanie nie żałuję.

Czy też macie wrażenie, że istnieje klątwa, która sprawia, że po znalezieniu perełki i sięgnięciu po inne książki tego samego autora, odczuwa się głównie rozczarowanie, bo nic nie jest w stanie dorównać tej pierwszej? Miałam tak między innymi z Matthew Quickiem, kiedy już dwa lata temu sięgnęłam po "Wybacz mi, Leonardziej" , która była świetną, naprawdę świetną, książką. Więc chcąc znaleźć kolejne takie świetne książki przeczytałam wszystkie inne wydane w Polsce spod jego pióra, a były ich aż cztery (!). Nie zrozumcie mnie źle, one były naprawdę w porządku, ale TYLKO w porządku. Pewnie zastanawiacie się czemu wspominam o tej historii teraz, skoro post ma dotyczyć książki zupełnie innego autora. Już śpieszę z odpowiedzią, z Jane Austen sytuacja wygląda naprawdę podobnie. Moją przygodę zaczęłam od "Dumy i uprzedzenia" i to były jeszcze czasy, kiedy do klasyków podchodziłam z dużą rezerwą (co ciekawe miało to również miejsce dwa lata temu, wtedy był dobry rok mojej