Przejdź do głównej zawartości

5 ciekawych gier planszowych (i karcianych) na każdą okazję...

... o których pewnie nigdy nie słyszałeś/aś.

Celem tego wpisu jest rozpowszechnienie gier planszowych i pokazanie, że to nie są tylko Scrabble, szachy, warcaby, chińczyk, Monopoly czy Jenga (przyznaj się, czy takie były Twoje pierwsze skojarzenia?), jest również mnóstwo innych i właśnie dziś postaram się Wam powiedzieć napisać co nieco o moich ulubieńcach.

1. Prawo Dżungli


Niezwykle prosta gra karciana nadająca się szczególnie dla większego towarzystwa  (choć w 2 osoby też można grać). W jej skład wchodzą karty i berło, a jej celem jest pozbycie się kart poprzez łapanie berła. Kto pierwszy ten lepszy! Rozwija spostrzegawczość, zręczność, a nawet pamięć! Uwaga bywa brutalna!

2. Dixit


Kolejna gra planszowa (hej, plansza służąca jedynie do liczenia punktów to też plansza!), równie prosta jak powyższa i lepiej sprawdzi się w mniej licznym towarzystwie (max 6 osób). Myślę, że jej głównym atutem jest to, że nigdy nie wiadomo kto wygra, tu chodzi o kreatywność. Mianowicie, jedna osoba wymyśla hasło pasujące do karty, ale uwaga musi być w taki sposób ułożone, aby przynajmniej jedna osoba trafiła we właściwą kartę, ale nie wszystkie!
Zapomniałabym,  trzeba przyznać, że karty są naprawdę ładne i ciekawe (naprawdę!), ale musicie uwierzyć mi na słowo lub poszukać w internecie, bo kart nie mam przy sobie, są u mojego brata (pozdrawiam!), bo to w sumie jego gra. :p

3. Taboo


Ta gra również jest stworzona dla większej ilości osób (min 4) i można by ją porównać trochę do kalamburów i myślę, że sprawiłaby zwłaszcza wiele frajdy na różnego rodzaju imprezach towarzyskich. ;)
Polega na tym, że graczy dzieli się na drużyny i jedna osoba z teamu losuje karty (na których są hasła) i próbuje je przedstawić słownie reszcie drużyny, jak najwięcej w określonym czasie, później zmiana. Łatwe? Myślę, że tak, ale uwaga na kartach są słowa tabu, których nie można używać!

4. Munchkin

Co prawda karta „Bloger” pochodzi z dodatku, ale myślę, że pasuje. :D
Zabawna gra karciana, choć jej humor nie każdemu może się spodobać. Główny cel? Wbicie 10 poziomu. Otwiera się drzwi (kartę drzwi), zabija się potwory i zbiera się ekwipunek. Brzmi jak gra komputerowa, a wcale nią nie jest (dodatkowo nie męczy oczu tak jak gry komputerowe i rodzice nie narzekają, że ciągle się gra na komputerze). Jest w niej naprawdę wiele możliwości, bo i różnych kart jest wiele (wszystkie ładnie opisane z pasującymi obrazkami). Uwaga, można kantować o ile nikt tego nie zauważy!

5. Smallworld


Ta gra jest naprawdę skomplikowana (ze względu na masę elementów), ale wystarczy parę rund i wszystko się ogarnie. Polega na wybraniu rasy i zdobyciu jak największej ilości pieniędzy. Dużym plusem jest to, że ras jest naprawdę wieeeeele, a zdolności do nich jeszcze więceeeeej, także naprawdę małe prawdopodobieństwo, aby gra się powtórzyła co dość często zdarza się w warcabach, a całość przyjemna dla oka i dobrze wykonana (wszystko jest w postaci większych lub mniejszych kartoników, oczywiście bez instrukcji i tego typu rzeczy ;)).

Oczywiście gier, wartych uwagi jest o wiele, wiele więcej (np. Dominion, niestety miałam okazję grać w niego tylko parę razy), ale dziś skupiłam się na tych, w które dość często zdarza mi się grywać, czyli tych które są moimi ulubieńcami i które mogę znaleźć w moim domu (no dobra, bez Dixita, ale musiałam go tu umieścić!). Mam nadzieję, że ktoś po przeczytaniu tego posta zainteresował się planszówkami lub od dawna jest ich maniakiem (tak jak ja!). Nie tylko filmy, książki czy seriale się zmieniają, planszówki również przechodzą rewolucje i być może nie zdajecie sobie sprawy jak bardzo potrafią różnić się od siebie, myślę, że jeśli się trochę poszuka, każdy znajdzie coś dla siebie. ;)

Mam wrażenie, że wielu potencjalnych maniaków gier planszowych odstraszają ceny, bo trzeba przyznać, że zwykle są wysokie, a jest to całkiem spory minus dla osoby, która nie wie czy ta gra przypadnie jej do gustu, dlatego czasem warto poszukać co nieco o zamierzanym zakupie. Pamiętajcie również, że takie gry mogą służyć naprawdę wiele lat (jak się o nie dba) i w większości są dobrze wykonane, warto również zaopatrzyć się w folie na karty.

Mówiąc o grach planszowych mam na myśli również te, które planszy nie zawierają choć w sumie dziś wiele gier karcianych posiada planszę jako licznik punktów.

Komentarze

Prześlij komentarz

Za każdy komentarz dziękuję!
Staram się odwiedzać wszystkich moich czytelników!

Warto zajrzeć!

''Szkarłatna Dżuma'', czyli książka nie z tego stulecia

Na wstępie chciałabym wyjaśnić dlaczego tytuł jest taki, a nie inny. Mianowicie w moim egzemplarzu jest napisane, że to poprawiona wersja wydania z 1927 roku, aczkolwiek przeszukując sieć znalazłam również, że ona jest jeszcze starsza, a także informacje, że jest to opowiadanie, ale potraktuje to jak książę. Pierwszy raz sięgnęłam po tą książkę, jeśli się nie mylę, w podstawówce, na początku. Ciągnęła mnie do niej okładka, zwłaszcza ta osoba na pierwszym planie, pomyślałam, że to fajna przygodówka. Nawet nie wiecie jak się pomyliłam. Może gdybym zdała sobie sprawę co jest na dalszych planach odłożyłabym ją na potem. Pamiętam tylko, że emocje po przeczytaniu we mnie buzowały, zwłaszcza strach. Postanowiłam przeczytać ją jeszcze raz, aby się ''na świeżo'' z Wami podzielić moją opinią. Tytuł: ''Szkarłatna Dżuma'' Autor: Jack London Liczba stron: 76 Kategoria: fantastyka Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza SAWA Książka jest opowieśc

"Dwór cierni i róż" Sarah J. Maas

W końcu przyszedł czas na recenzję kolejnej pozycji z mojej listy 18 książek na zeszły rok. Tym razem padło na retelling znanej historii o Pięknej i Bestii w wykonaniu, ostatnio dość popularnej, Sarah J. Maas. Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i przyznam, że udało jej się oczarować i mnie, co prawda nie aż tak bardzo jak bym chciała (już od dawna nie natrafiłam na żadną perełkę), ale po kolei...

Skam - serial, który podbija serca ludzi [sezony 1-3]

Lubię czytać książki, lubię oglądać filmy, a czasem seriale, ale żaden mnie specjalnie nie wciągnął. Jednak, gdy zaczęłam Skam nie mogłam się oderwać od ekranu, naprawdę.