Przejdź do głównej zawartości

Gość o białych włosach po raz drugi - "Miecz przeznaczenia"

Pierwszy tom od dłuższego czasu mam już za sobą i recenzje znajdziecie już na tym blogu, a dziś postanowiłam się z Wami podzielić moją opinią na temat kolejnych przygód Geralta.




Tytuł: Miecz przeznaczenia
Cykl: Wiedźmin Geralt z Rivii
Tom: 2
Autor: Andrzej Sapkowski
Liczba stron: 360
Kategoria: fantastyka
Wydawnictwo: superNOWA

Z początku niespecjalnie rozumiałam zachwyty nad twórczością Andrzeja Sapkowskiego, ale powoli zaczynam dostrzegać to coś. Zazwyczaj kolejne tomy bywają gorsze, a tu taka odmiana.

"Miecz przeznaczenia" to kolejne przygody białowłosego wiedźmina, który m. in. spotka się ze smokiem, wyruszy do serca wielkiego lasu, a także spróbuje powiązać dwójkę istot miłością.

Forma ksiakzi jest taka sama jak jej poprzedniczki, dalej możemy znaleźć opowiadania oparte o baśnie. I muszę przyznać, że właśnie ten motyw bardzo mi się podoba. Oczywiście to nie jest zbiór baśni napisanych jeszcze raz. Ta cząstka naszej kultury stanowi jedynie niewielką część wszystkich historii, ale z pewnoscią (przynajmniej w moich oczach) zmienia je na lepsze. Przykładowo, wersja pewnej baśni, którą nam opowiadano lub nie, w świecie Geralta jest tylko plotką, która ma w sobie ziarnko prawdy. Dlaczego właśnie ten motyw tak bardzo mi się podoba? Ano, dlatego, że pozwala nam wrócić do czasów kiedy byliśmy dziećmi. Czytając człowiek zdaje sobie sprawę, że coś mu tam w głowie świta i zastanawia się skąd zna podobną historię. W tej części można znaleźć nawiązania do: "Smoka Wawelskiego", "Królowej Śniegu", "Małej Syrenki" czy "Dzikich Łabędzi".

Drugą rzeczą, która spodobała mi się w tej książce, było rozwinięcie historia dziecka-niespodzianki, a także pojawienie się pewnej postaci, małej i uroczej dziewczynki Ciri. Choć przy okazji wprowadzenia nowej bohaterki pojawił się dość konfudujący wątek o przeznaczeniu, który nie był podany na tacy i zmuszał czytelnika do zastanowienia się.

Tak jak wspominałam na początku, zaczynam coraz bardziej wkręcać się w świat wykreowany przez Andrzeja Sapkowskiego i z przyjemnością czytać wątki z Ciri, z Yennefer, Jaskrem no i oczywiście z Geraltem. Dlatego jeśli ktoś szuka fantastyki nawiązujące do baśni, na przyzwoitym poziomie, spokojnie może sięgnąć po tę serię. Ja się w nie co prawda jeszcze nie zakochałam, ale kto wie co będzie jak sięgnę po kolejne tomy?

W "Mieczu przeznaczenia" pojawiła się również mowa nimf, ale nigdzie nei było słowniczka, więc zastanawiam się czy ktoś kto czytał, bawił się w szukanie znaczenia tych słów? I czy mają one jakieś większe znaczenie?

Komentarze

  1. Uwielbiam Wiedźmina <3 Niestety, dalej (kiedy zaczyna się już właściwa "Saga o Wiedźminie", czyli od Krwi Elfów) coraz mniej jest wątków baśniowych, a coraz więcej rozważań nad przeznaczeniem itp. Co nie zmienia faktu, że całą serię bardzo lubię :D
    Więc, no - zachęcam do dalszego czytania :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oczywiście, że będę kontynuować! Z tym przeznaczenia w tym tomie moim zdaniem było trochę pogmatwane i niespecjalnie zrozumiałam, ale może w końcu wejdę na tory, którymi myśli autor. :D

      Usuń
  2. Przyznaję, że jeszcze nie znam Wiedźmina, jakoś mnie do Sapkowskiego nie ciągnie... a skoro Tobie wciągnięcie w akcję zajęło tak naprawdę dwa tomy, to chyba na razie odpuszczę :PP
    Pozdrawiam!
    Patty z Truskawkowego bloga książkowego

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Do Wiedźmina też się długo zbierałam i postanowiłam zacząć jak wybrane opowiadanie Sapkowskiego (albo opowiadanie "Wiedźmin"?) było moją lekturą, może i Ty będziesz "zmuszona" w ten sposób :P
      Również pozdrawiam!

      Usuń

Prześlij komentarz

Za każdy komentarz dziękuję!
Staram się odwiedzać wszystkich moich czytelników!

Warto zajrzeć!

''Szkarłatna Dżuma'', czyli książka nie z tego stulecia

Na wstępie chciałabym wyjaśnić dlaczego tytuł jest taki, a nie inny. Mianowicie w moim egzemplarzu jest napisane, że to poprawiona wersja wydania z 1927 roku, aczkolwiek przeszukując sieć znalazłam również, że ona jest jeszcze starsza, a także informacje, że jest to opowiadanie, ale potraktuje to jak książę. Pierwszy raz sięgnęłam po tą książkę, jeśli się nie mylę, w podstawówce, na początku. Ciągnęła mnie do niej okładka, zwłaszcza ta osoba na pierwszym planie, pomyślałam, że to fajna przygodówka. Nawet nie wiecie jak się pomyliłam. Może gdybym zdała sobie sprawę co jest na dalszych planach odłożyłabym ją na potem. Pamiętam tylko, że emocje po przeczytaniu we mnie buzowały, zwłaszcza strach. Postanowiłam przeczytać ją jeszcze raz, aby się ''na świeżo'' z Wami podzielić moją opinią. Tytuł: ''Szkarłatna Dżuma'' Autor: Jack London Liczba stron: 76 Kategoria: fantastyka Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza SAWA Książka jest opowieśc

Narnia - niezwykła kraina, cieniem prawdziwej Narnii

Dziś opowiem Wam co nie co o ''Opowieściach z Narnii'' autorstwa C.S.Levisa. Nie będzie to recenzja, ale luźna opinia. Zacznę może od tego, że pierwszy raz spotkałam się z tymi książkami, a właściwie tylko z pierwszą z nich, w podstawówce, była moją lekturą i z czego pamiętam spodobała mi się (co potwierdza, że lektury nie są złe!). Gdzieś mi się o uszy obiło, że są kolejne części, ale specjalnie mnie do nich nie ciągnęło. Pewnie każdy słyszał o pierwszej części, drugiej części może trzeciej (chociażby za sprawą filmów), ale kto nie drążył tematu nie dowiedział się o pozostałych również wartościowych. Nie mogę zdecydować, która z nich mi się spodobała najbardziej, bo pomimo tego, że wszystkie w tym roku ''odświeżyłam'' to jednak czytałam je z przerwami. Postaram się jednak napisać co nieco o każdej z nich i mam nadzieję, że jeśli ktoś nie czytała to sięgnie po tą serię, a jak czytał to do niej wróci. I nie patrzcie na wiek, bo ja też nie jestem już taki

Lektury też mogą być fajne, czyli o Wiedźminie Andrzeja Sapkowskiego

Chyba wszyscy słyszeli o Geralcie z Rivii, czy to dzięki grom komputerowym, książkom czy innym źródłom. Trzeba przyznać, że jak na postać występującą w lekturze szkolnej jest naprawdę popularny i choć wcześniej zamierzałam poznać jego losy, sięgnęłam po nie z „przymusu”. Co prawda moim zadaniem było przeczytanie jednego opowiadania, lecz skusiłam się na wszystkie, jeśli chcecie się dowiedzieć jak zbiór opowiadań wypadł w moich oczach koniecznie czytajcie dalej!  Tytuł: Ostatnie życzenie Autor: Andrzej Sapkowski Liczba stron: 288 Kategoria: fantastyka Wydawnictwo: superNOWA