"Przed świtem" Stephenie Meyer

Choć przeczytanie całej sagi "Zmierzch" zajęło mi parę miesięcy (oczywiście dodatki wciąż jeszcze przede mną i póki co nie czuję potrzeby po nie sięgać, więc pewnie przez pewien czas jeszcze tak zostanie), to wreszcie mogę powiedzieć: tak, znam losy Belli i Edwarda i nie, nie uważam, że jest to najgorsza seria jaką przeczytałam w swoim życiu (nie żebym potrafiła wybrać tę najgorszą, ale "Zmierzch" się niczym negatywnie nie wyróżnia). Mogę również powiedzieć, że jest to całkiem przyjemna lektura, której głównym targetem są nastolatki rozpoczynające dopiero swoją przygodę z paranormalnym światem i to im pewnie polecałabym tę sagę, a co jeszcze mogę powiedzieć o samym "Przed świtem"?

Tytuł: Przed świtem
Cykl: Zmierzch
Tom: 4
Autor: Stephenie Meyer
Liczba stron: 720
Kategoria: młodzieżowe
Wydawnictwo: Wydawnictwo Dolnośląskie

W ostatnim tomie, jak to zwykle bywa, wszystko się kumuluje, Bella szykuje się do ważnego dla niej dnia, pojawią się też Volturi, którzy już od jakiegoś czasu depczą Cullenom po piętach i tu pojawia się też pewne zaskoczenie, bo po raz pierwszy Bella ustąpi Jacobowi i to on będzie narratorem przez parę rozdziałów.

Po za tym, że książkę tę czyta się całkiem przyjemnie nie widzę większych plusów, akcja całkiem wartka jest? Jest, aczkolwiek większych zaskoczeń nie doświadczycie, mnie udało się przewidzieć jedną taką rzecz, która raczej miała czytelnika zaskoczyć, ale niestety się nie udało. Bohaterowie są wykreowani i całkiem dobrze nakreśleni? Są, ponadto autorka wreszcie zdecydowała się lepiej przedstawić świat wampirów, dzięki czemu czytelnik mógł poznać nowe postacie, które mają nowe i przyznam, że ciekawe dary. 

A, właśnie, warto jeszcze dodać, że zauważam pewną zmianę na plus w stylu pani Meyer w porównaniu do pierwszych części. Ale zdecydowanie mogę zarzucić tej książce jej rozmiar. Jest to naprawdę spora cegiełka, którą się nawet niewygodnie czyta (i tak swoją drogą jest to pierwsza książka, którą recenzuję i która przekroczyła magiczny próg 700 stron), myślę, że można by tę część po prostu skrócić, zwłaszcza, że naprawdę spodziewałam się super mocnego zakończenia. Jeśli czytaliście mojej poprzednie recenzje książek z tej sagi, to wiecie, że do gustu przypadały mi zwłaszcza zakończenia, bo w porównaniu do całości wreszcie się coś działo (choć nie znaczy to, że przez całą książkę nic się nie działo, po prostu na ostatnich stronach działo się najwięcej). Tutaj niestety nic takiego nie znalazłam, z jednej strony jest to dość mało spotykany zabieg, bo autorzy młodzieżowych serii zazwyczaj prowadzą do takiego zakończenia, które czytelnicy zapamiętają na dłużej, zakończenia, które będzie zawierało całe to napięcie kumulowane przez wszystkie tomy, ale właśnie chciałabym czegoś co pozwoliłoby mi zapamiętać tę część na dłużej, czegoś co by zszokowało i pozwoliło poczuć więź emocjonalną z bohaterami. Tego tutaj zabrakło.

Podsumowując myślę, że można stworzyć trzy wykresy o książkach Stephenie Meyer, jeden byłby rosnący, jeden malejący, a jeden stały. Co rosnące? Oczywiście styl, ja raczej nie zauważam takich rzeczy, ale w przypadku tej części zauważyłam różnicę w stylu autorki, więc jak widać dorobek też ma znaczenie. Malejący byłby ten opisujący zakończenia, naprawdę zabrakło mi mocniejszego akcentu pod koniec. A stały? A no ogólny poziom książek określiłabym jako podobny, bo one nie wyróżniają się jakoś specjalnie na swoim tle, to jest po prostu całkiem dobrze napisana saga, która nie znajdzie specjalnego miejsca w moim sercu (niestety zabrałam się za nią za późno, aby czuć sentyment), ale również nie zgadzam się z opinią, że książki te są beznadziejne.

Książka bierze udział w wyzwaniach Olimpiada Czytelnicza i ABC czytania 2018.

Wybaczcie mi tę małe opóźnienie w związku z podsumowaniem października, ostatnio jestem bardzo zabiegana i nie mogę zabrać się do pisania, ale wiedzcie, że o tym nie zapomniałam. Być może połączę to podsumowanie z listopadowym, ale jeszcze nie wiem, zobaczę jak to wyjdzie z czasem. Trzymajcie się! :)