Przejdź do głównej zawartości

Przed państwem detektyw Lord!

Jako wielka kociara wiedziałam, że prędzej czy później skuszę się na najnowszą książkę Katarzyny Bereniki Miszczuk. Kryminalna zagadka z perspektywy kota? Na samą myśl czułam, że to może być dobra historia. W dodatku bardzo lubię jeśli książka zawiera w sobie humor, a ta reklamowana  jest jako komedia kryminalna, więc liczyłam na wyborną lekturę.


Tytuł: Ja cię kocham, a ty miau
Autor: Katarzyna Berenika Miszczuk
Liczba stron: 352
Kategoria: kryminał
Wydawnictwo: W.A.B.

Wszystko zaczyna się, gdy Alicja otrzymuje zaproszenie do udziału w konkursie. Jeden z pośród dziesięciu uczestników zostanie spadkobiercą pana Śmietańskiego, człowieka bardzo tajemniczego, o którym krążą plotki, że handluje obrazami.

Dość szybko akcja zawęża się do dworku Śmietańskiego, jego pana, dziesięciu uczestników, służby i Lorda. Lord to kot brytyjski, który jest niezwykle wierny i zakochany w swojej pani Ali. Jest on narratorem tej historii, więc wszystko co widzimy, widzimy jego oczami. Bardzo spodobała mi się kreacja tej narracji, ten niezwykły czworonożny detektyw przykuwał niezwykłą uwagę do czystości swojego futerka, a także do zwykłego jedzenia jak na typowego kota przystało. Nie rozumiał też co tak naprawdę się dzieje wokół niego, a wiedział, że dzieją się dziwne rzeczy, bo ludzie zaczynają znikać, tylko jak dać o tym znać swojej pani?

Bardzo lubię historię, w których wszystkich bohaterów poznajemy od razu. Ja cię kocham, a ty miau jest właśnie historią tego typu. Czytelnik może sam spróbować rozwiązać zagadkę dziwnych rzeczy mających miejsce w dworku, nie obawiając się, że pod koniec pojawi się ktoś odpowiedzialny za to wszystko. Wszyscy podejrzani są na miejscu i na wszystkich podejrzanych oko ma Lord.

Można by pomyśleć, że skoro aż tylu bohaterów odgrywa tutaj dość istotną rolę, to zostaną porządnie wykreowani. Jednak ja do ostatnich stron miałam problem z ich nazwiskami i choć wiedziałam, że wśród uczestników jest wegetarianka i młody wiking, to za Chiny nie mogłam przypasować charakterystycznych cech do imion. Jedynie Ala została wykreowana naprawdę wyraźnie, ale być może można to zrzucić na narratora, który był w niej zakochany.

Myślę, że historia ta może zaciekawić nie tylko kociarzy, ale też i ludzi zainteresowanych wszelkiego rodzaju sztuką. W trakcie pobytu u Śmietańskiego uczestnicy mieli wykonywać dzieła pasujące do danej tematyki. Autorka skrupulatnie opisywała wszystkie momenty związane ze sztuką używając dość technicznego słownictwa z perspektywy zupełnego laika. Na szczęście pod koniec książki można znaleźć przypisy wyjaśniające te pojęcia.

Choć jest to kryminał, to pewnie fani kryminałów nie będą szczególnie zachwyceni jeśli nie przymkną oka na tego nietypowego narratora. Sama zagadka nie jest szczególnie odkrywcza, a i po przeczytaniu pozostają pewne pytania dotyczące wątków, które zostały pokończone dość pobieżnie. I być może znowu można to zwalić na Lorda, który jako kot nie widzi wielu rzeczy, które widział by typowy detektyw, ale widzi inne rzeczy, na które my nie zwrócilibyśmy uwagi.

Krótko mówiąc, to książka typowo rozrywkowa, przy której raczej nie poćwiczycie swoich umiejętności detektywistycznych. Warto wziąć to pod uwagę przed sięgnięciem po nią. Myślę, że powinna przypaść do gustu szczególnie kociarzom. Ja jako jeden z nich jestem naprawdę usatysfakcjonowana i mogę przyznać, że Lord odwala całą robotę w tej historii. Ale jako czytelnik uważam, że to była po prostu przyjemna lektura, ale nic ponad to.

Komentarze

  1. Jako kociara jestem bardzo zainteresowana i nawet daruję poziom zagadki ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W takim razie ta historia powinna dostarczyć Ci niemałej rozrywki! :D

      Usuń
  2. Podoba mi się okładka tej książki i jej tytuł, ale szkoda, że nawet tak ciekawy punkt widzenia jak kot-narrator chyba nie robi wielkiego wrażenia, a jak jeszcze zagadka bardzo średnia to wydaje mi się, że ta książka to trochę zmarnowany potencjał ;<

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zagadka rzeczywiście mogłaby być lepsza, ale kto wie, może inni autorzy spróbują zobaczyć świat oczami swoich pupili? ;)

      Usuń

Prześlij komentarz

Za każdy komentarz dziękuję!
Staram się odwiedzać wszystkich moich czytelników!

Warto zajrzeć!

''Szkarłatna Dżuma'', czyli książka nie z tego stulecia

Na wstępie chciałabym wyjaśnić dlaczego tytuł jest taki, a nie inny. Mianowicie w moim egzemplarzu jest napisane, że to poprawiona wersja wydania z 1927 roku, aczkolwiek przeszukując sieć znalazłam również, że ona jest jeszcze starsza, a także informacje, że jest to opowiadanie, ale potraktuje to jak książę. Pierwszy raz sięgnęłam po tą książkę, jeśli się nie mylę, w podstawówce, na początku. Ciągnęła mnie do niej okładka, zwłaszcza ta osoba na pierwszym planie, pomyślałam, że to fajna przygodówka. Nawet nie wiecie jak się pomyliłam. Może gdybym zdała sobie sprawę co jest na dalszych planach odłożyłabym ją na potem. Pamiętam tylko, że emocje po przeczytaniu we mnie buzowały, zwłaszcza strach. Postanowiłam przeczytać ją jeszcze raz, aby się ''na świeżo'' z Wami podzielić moją opinią. Tytuł: ''Szkarłatna Dżuma'' Autor: Jack London Liczba stron: 76 Kategoria: fantastyka Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza SAWA Książka jest opowieśc

Narnia - niezwykła kraina, cieniem prawdziwej Narnii

Dziś opowiem Wam co nie co o ''Opowieściach z Narnii'' autorstwa C.S.Levisa. Nie będzie to recenzja, ale luźna opinia. Zacznę może od tego, że pierwszy raz spotkałam się z tymi książkami, a właściwie tylko z pierwszą z nich, w podstawówce, była moją lekturą i z czego pamiętam spodobała mi się (co potwierdza, że lektury nie są złe!). Gdzieś mi się o uszy obiło, że są kolejne części, ale specjalnie mnie do nich nie ciągnęło. Pewnie każdy słyszał o pierwszej części, drugiej części może trzeciej (chociażby za sprawą filmów), ale kto nie drążył tematu nie dowiedział się o pozostałych również wartościowych. Nie mogę zdecydować, która z nich mi się spodobała najbardziej, bo pomimo tego, że wszystkie w tym roku ''odświeżyłam'' to jednak czytałam je z przerwami. Postaram się jednak napisać co nieco o każdej z nich i mam nadzieję, że jeśli ktoś nie czytała to sięgnie po tą serię, a jak czytał to do niej wróci. I nie patrzcie na wiek, bo ja też nie jestem już taki

"Dwór cierni i róż" Sarah J. Maas

W końcu przyszedł czas na recenzję kolejnej pozycji z mojej listy 18 książek na zeszły rok. Tym razem padło na retelling znanej historii o Pięknej i Bestii w wykonaniu, ostatnio dość popularnej, Sarah J. Maas. Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i przyznam, że udało jej się oczarować i mnie, co prawda nie aż tak bardzo jak bym chciała (już od dawna nie natrafiłam na żadną perełkę), ale po kolei...