Ostatnio czytane #4 (głównie lektury szkolne, ale nie tylko)

Jestem naprawdę beznadziejną blogerką. Przychodzę z postem urodzinowym, a potem miesięczna cisza. Być może jestem jedyną osobą, która nie spodziewała się, że maturalna klasa będzie aż tak czasochłonna. Choć w sumie spodziewałam się, ale nie spodziewałam się tak okropnego rozkładu jazdy. Jeżdżę już trzeci rok i nigdy nie pochłaniały one aż tylu czasu. Niby w czasie oczekiwania mogę chwycić za książkę i czytać. Jednak wierzcie lub nie, ale po wyczerpującym dniu chciałabym być już po prostu w domu. Właściwie to tylko narzekam, a wcale nie to miałam na celu. We wrześniu wpadłam w nową rutynę, szkoła, szczególnie matma, i spanie, to pochłaniało mi najwięcej czasu. A i jeszcze lektury szkolne. I nie było mi z tym źle. Nawet na seriale nie miałam chwili, ale do czasu. Ostatnio mnie coś złapało. Żyjemy w takich czasach, że lepiej nie wychodzić z żadnymi chorobowymi objawami na zewnątrz, więc ze zwykłym (mam nadzieję) przeziębieniem siedzę w domu. I trochę się lenię, bo jednak teraz nie trzeba jechać do szkoły, nie trzeba siedzieć w szkole, a nadrabiam tylko to co istotne. I teraz oglądam, czytam i trochę czasu marnuję. Ale przypomniałam sobie wreszcie o blogu (tak naprawdę, to nigdy o nim nie zapomniałam), ogarnęłam sobie centrum dowodzenia w łóżku (bo poza lekarstwami, muszę tam spędzać swoje dni) i postanowiłam podsumować przeczytane lektury. :)

1. "Wesele" Stanisław Wyspiański

Bez wątpienia jedna z gorszych lektur jakie czytałam, a w swoim całym szkolnym życiu zapoznałam się z prawie wszystkimi lekturami. I to nie jest tylko to, że preferuję prozę. Ja po prostu nie widzę tej głębi, którą ten dramat niesie. Bez omawiania go w szkole w ogóle nie doszłabym do tych istotnych nawiązań i interpretacji. Chyba po prostu jestem czytelnikiem, który woli mieć coś napisane takie jakie jest, a nie ubrane w specyficzne słowa czy sceny. I pewnie istnieniu jakiejkolwiek nici sympatii z tą lekturą, przeszkadza fakt, że ja MUSZĘ znać tę konkretną interpretację, a nie żadną inną, bo inaczej to troszkę rozmijam się z kluczem. 

2. "Zbrodnia i Kara" Fiodor Dostojewski

Teraz o pozycji, która udowodniła mi, że podświadomie uważam, że czytanie ebooków jest wygodniejsze, szczególnie w przypadku kolosów. Bo czytnik zajmuje mniej miejsca i zmieści się do torby (choć i tak noszę masę innych rzeczy, że kończy się na plecaku, a nie na cudzie z mojej kolekcji). Ale to nie jedyny plus. Można edytować czcionki! Nie wiem, czy każdy tak ma, czy tylko ja i czy może wynika to z mojej wady krótkowzroczności, ale znacznie wolniej czyta mi się książki napisane małą czcionką, a te książki z opracowaniami od Grega mają naprawdę małe czcionki! Więc choć miałam egzemplarz z biblioteki, to i tak postanowiłam zakupić za tę parę złotych (jak dobrze, że klasyka jest zazwyczaj w dość fajnej cenie) wersję elektroniczną. Jedyny minus to taki, że ebook okazał się baaardzo spolszczony. Co prawda nie przeszkadzało mi to w opisach miejsc, ale już w przypadku postaci było to mylące, bo z Soni powstała Zosia. Ale co Ty Kasia tutaj piszesz, kogo interesują te anegdotki, może o lekturze napiszesz. Dobrze, wiec teraz o lekturze. Wiele osób uważa, że Zbrodnia i Kara jest najlepszą lekturą jaką czytali, ja wolałam się nie nastawiać na fajerwerki, i słusznie, bo mojego serca nie podbiła, ale bardzo mi się spodobała. I myślę, że naprawdę warto ją przeczytać i nie zrażać się jej objętością. Pewnie wszyscy wiedzą, że zawiera ona motyw zbrodni, ale warto dodać, że nie sama zbrodnia jest najważniejsza, a cała otoczka psychiczna jej towarzysząca. Ile razy w książce ktoś kogoś zabija i jakby nigdy nic żyje dalej tak samo jak wcześniej, a przecież to nierealistyczne. W Zbrodni i Karze tego nie doświadczycie. Cenię ją też za wielowątkowość, bo okazuje się, że zbrodnia, to nie jest jedyny temat wokół, którego się ta lektura kręci. Powtórzę się, ale naprawdę myślę, że warto się z nią zapoznać.

3. "Chłopi, Część pierwsza - Jesień" Władysław Reymont

Przeczytałam i trochę przesłuchałam też (jeśli nie macie czasu, to naprawdę polecam audiobooki lektur na przyśpieszeniu, niektóre wybieram na 2x, ale czasem jest to za szybko, wtedy decyduję się na przykład na 1,75x, trzeba samemu ocenić czy się rozumie, warto też czasem śledzić tekst książki, aby więcej zapamiętać, u mnie się sprawdza, ale może ma na to też wpływ, że naprawdę szybko mówię i nawet w zwykłych podcastach na Spotify zmieniam szybkość, musicie spróbować sami). I Chłopi okazali się niemałym zaskoczeniem, bo naprawdę mi się podobało! I pewnie gdybym miała więcej czasu (i gdyby moja Pani z polskiego nie zaspoilerowała), to sięgnęłabym od razu po kolejne tomy, a tak to zostawiam to do zrobienia starszej wersji siebie. I w sumie jak tak teraz się zastanawiam to w Chłopach nie dzieje się za dużo, a zarazem trochę dzieje. Głównie znajdziecie opisane tutaj typowe relacje chłopskie, pojawia się też romans, pokusiłabym się o stwierdzenie, że nawet trójkąt miłosny. No jakby nie patrzeć, to Chłopi wcale tak bardzo nie odbiegają od współczesnych obyczajówek, troszkę język inny, ale do tego też idzie się przyzwyczaić. Dlatego uważam, że Chłopom warto dać po prostu szansę, przynajmniej tomu pierwszemu, bo o pozostałych nie mogę się wypowiadać. Warto też pamiętać, że to właśnie za tę historię Reymont dostał Nobla!

4. "Kości skryby" i  "Rycerze Krystalii" Brandon Sanderson

Co tu dużo mówić, dalej brnę w autobiografię Alcatraza. Myślę, że najciekawsze dla Was będą moje wrażenia, po tomie pierwszym, bo mogę mówić o wszystkim na co mam ochotę nie obawiając się, że zdradzę coś z tomu poprzedniego, znajdziecie je tutaj. A jeśli już macie pierwszą część za sobą, to sami wiecie jakie to dobre i pewnie kontynuujecie nie zważając na opinie innych. Ja mogę tylko dodać, że te trzy tomy, które czytałam, utrzymują naprawdę wysoki poziom, a można nawet pokusić się o stwierdzenie, że występuje tutaj tendencja rosnąca. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem, że plot twisty wciąż potrafią mnie zaskoczyć, bo po prostu nie są schematyczne. I pewnie będę się powtarzać, ale jeśli ktoś nie czytał mojej recenzji tomu pierwszego, to warto nadmienić, że jeśli znacie jakichś młodszych czytelników albo jeszcze nie-czytelników, to koniecznie im podrzućcie tę lekturę! Choć starszy odbiorca również powinien być usatysfakcjonowany.

5. "Współlokatorzy" Beth O'Leary

"Współlokatorzy" to przyjemna książka z gatunku New Adult. Nie wyróżniająca się szczególnie. Dość przeciętna, ale miło się ją czytało. Taka, o których najtrudniej się pisze, bo nie ma się do czego przyczepić, ani specjalnie co wychwalać. Bardzo ciekawił mnie motyw dzielenia jednego pokoju i nie widzenia się. Wiedziałam, że to nie może trwać całą książkę, ale dość szybko się to skończyło. Warto również zaznaczyć, że książka porusza temat toksycznych związków.

6. "Kasztanowy ludzik" Soren Sveistrup

Już prawie zapomniałam, że zapoznałam się z tą historią (sami możecie wyciągnąć z tego wnioski). Pamiętam, że słuchałam jej przy remoncie własnego pokoju i pamiętam, że jest to pierwsza, spotkana przeze mnie książka w której bohaterzy grają w League of Legends. I ja oczywiście totalnie zaciekawiona, bo sama gram, ale po przeczytaniu mam wrażenie, że ja jednak grałam w zupełnie inną grę, jedynie słownictwo było wspólne. Być może autor chciał być na czasie, więc wybrał jedną z popularniejszych gier z okresu pisania książki. Pewnie Was to nie interesuje, ale ja chciałam dać znać, że chętnie poznałabym odczucia kogoś, kto też gra i zapoznał się z tą historią. Ale wracając do ogólnych wrażeń, zazwyczaj nie sięgam po thrillery, bez szczególnej przyczyny w sumie, a choć ten momentami mi się dłużył, to jednak w gruncie rzeczy był ciekawą historią.

Wyszło jednak dość sporo książek niebędących lekturami szkolnymi, ale niech Was pozory nie zmylą, tylko jedną z nich udało mi się przeczytać we wrześniu. Pozostałe po prostu nie załapały się na poprzednie podsumowanie. Nie mam pojęcia o czym będzie kolejny post i czy w ogóle się pojawi, więc nie będę nic obiecywać, ale w wolnej chwili będę chciała coś tutaj naskrobać.

A Wy czytaliście może ostatnio coś ciekawego? Albo kojarzycie wspomniane tutaj książki?