Przejdź do głównej zawartości

Pocztówka czy MMS?


Oczywiście w tytule za „pocztówkę” możecie wstawić „list”, a za „MMS-a” „SMS-a”, czy „e-maila”.
W dzisiejszych czasach mało kto używa tej starszej formy komunikacji, a szkoda. Dziś postaram się Wam przypomnieć jakie plusy dają pocztówki. Nie zapomnę również o minusach, bo jak pewnie doskonale wiecie wszystko ma swoją jasną i ciemną stronę mocy.

Jeśli nigdy nie dostałeś pocztówki czy kartki z życzeniami, czy listu (nie z instytucji), pewnie nie zdajesz sobie sprawy jaka to jest przyjemność (choć w dzisiejszych czasach JESZCZE jest mało takich osób, o ile w ogóle  takie są, ale w przyszłości formy elektroniczne pewnie wyprą formy tradycyjne, więc takich osób będzie coraz więcej), bo jednak jest to pewnego rodzaju przyjemność, przynajmniej dla mnie.

Pod względem wyglądu, tytułowych rzeczy, można się kłócić, która ładniejsza, choć niektóre pocztówkowe ujęcia są naprawdę wow, a z MMS-ami to trzeba też umieć zrobić je ładnie. Tradycyjna wersja lepiej prezentuje się również na półce i pełni również funkcje pamiątki (choć dla niektórych MMS-y również pewnie są pamiątką).

Pocztówki mają to do siebie, że trzeba na nie dość długo czekać, a taki MMS przychodzi praktycznie od zaraz, ale takie wyczekiwanie też ma swoje plusy. W wielu przypadkach nawet się nie spodziewamy się, że coś właśnie zmierza ku nam, a jak już do nas dotrze to jesteśmy mile zaskoczeni. Muszę również wspomnieć o tym, że wszystkie pocztówki są narażone na zniszczenie (choć na razie spotkałam się z tylko z jednym taki przypadkiem, jest widoczny na pierwszym zdjęciu - to ta widokówka w przeźroczystej folii) czy zagubienie (takich przypadków nie odnotowałam, ale z drugiej strony, kto wie ile zgubiło się nadanych na niego kartek po drodze?).

Kwestią równie ważną jest cena, na tym polu niewątpliwie wygrywa forma nowsza, czyli MMS i raczej się to nie zmieni, bo tradycyjna forma się sama nie rozniesie, a (prawie) nikt nie pracuje za darmo.


Pewnie zastanawiacie się co według mnie jest lepsze, ważniejsze. Jak dla mnie obie formy są ważne, jeśli zależy mi na szybkości to korzystam z formy elektronicznej, ale jeśli nie ma to znaczenia, a chcę przesłać komuś pozdrowienia z miejsca, w którym wypoczywam, korzystam z pocztówek. Jeśli miałabym wybrać co chciałabym otrzymać to wybrałabym zdecydowanie kartki pocztowe (nie mówię tu o przesyłaniu ważnych informacji), dlatego bardzo się cieszę kiedy do mnie jakaś dociera, lubię również samej sobie zafundować widokówkę w formie pamiątki.
Na zdjęciach możecie zauważyć moją kolekcje pocztówek, ale tylko tych otrzymanych. :)

A Wy co wolicie bardziej? Korzystacie jeszcze z form tradycyjnych?

Komentarze

  1. Jakoś tak... MMSów nigdy nie wysyłałam XD Pocztówki - jako dziecko, gdy byłam na koloniach, czy obozach ;) Teraz właściwie nie czuje takiej potrzeby: większość pod względem graficznym mi się nie podoba, a wole zrobić zdjęcie po prostu :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Na początku w tytule miał być SMS, ale stwierdziłam, że MMS bardziej pasuje, choć raczej mniej popularny ;)

      Usuń

Prześlij komentarz

Za każdy komentarz dziękuję!
Staram się odwiedzać wszystkich moich czytelników!

Warto zajrzeć!

O dziewczynie, która miała Pecha

- "Szamanka od umarlaków" Martyna Raduchowska Jakie są minusy czytania nowości? Ano takie, że jeśli jest to jakiś tom serii, to potem trzeba czekać na kolejny. Na szczęście wydanie "Szamanki od umarlaków", które dziś opisuję, jest drugim wydaniem, także tom drugi jest już od dawna dostępny! 

Jak wyglądało życie konia w XIX wieku?

- "Black Beauty" Anna Sewell Dziś chciałabym Wam opowiedzieć o książce, którą czytałam w języku niepolskim - angielskim. Książka ta nie jest długa, a w dodatku przystosowana do czytania w języku angielskim dla początkujących. Dlaczego czytam w innym języku? Myślę, że oglądając filmy czy czytając książki w obcym języku, bardziej się do niego przystosowujemy, możemy się sprawdzić czy rozumiemy i też w pewien sposób lepiej go przyswajamy, a także zwiększamy nasz zasób słów.  Widzicie same plusy! :D

Walka, walka i jeszcze raz walka, czyli „Rozkaz zagłady” Jamesa Dashnera

Dziś opowiem co nieco o książce, która jest prequelem, połowicznym, a zarazem czwartym tomem (według okładki) serii „Więzień Labiryntu”. Choć główną część serii czytało wielu (czy tylko ja myślałam, że to trylogia?), myślę, że nie wszyscy sięgnęli po inne książki dotyczące tego uniwersum. I może to i dobrze?