Przejdź do głównej zawartości

Trzecie urodziny Literkowego Melonika!


Trzy lata. Nie mogę uwierzyć, że przez trzy lata wciąż tu jestem. Przez trzy lata można zrobić tyle rzeczy. Skończyć gimnazjum, pozwiedzać trochę świata, przeczytać mnóstwo książek, spotkać ciekawych ludzi, a także prowadzić bloga. Były chwile gorsze, ale były też i te lepsze, jak klikające się posty, czy coś nawet bardziej istotnego - momenty, w których czytałam Wasze komentarze. Ja wiem, że moje miejsce w sieci nie jest bardzo popularne, jednak cieszę się, że nie spotkałam się tutaj z żadnego rodzaju hejtem, tyle się o nim mówi, a tutaj trzy lata i nic. Dlatego jeśli i Ty chcesz pisać o czymkolwiek, to rób to, bo naprawdę warto. A pamiątka po paru latach gwarantowana. To naprawdę ciekawe uczucie, kiedy czyta się swoje stare wpisy. Co prawda, wtedy zawsze ma się wrażenie, że można by to napisać lepiej, ale to przecież dobrze, to znaczy, że wciąż się rozwijamy i po upływie tych trzech lat ja naprawdę widzę różnicę. Jednak skończmy już z tymi farmazonami i przejdźmy do statystyk, bo jak już wiecie lub nie, jest to jedna z rzeczy, które naprawdę lubię i tylko czekam aż wreszcie będę mogła coś podsumować! :D

Liczba wyświetleń: 16 280 (było 8 460, no to prawie dwa razy tyle, a to tylko w ciągu roku, niby to tylko kliknięcia, ale naprawdę cieszę się, że ktoś tutaj zagląda, nawet jeśli już nigdy miałby tutaj nie wrócić)

Obserwatorzy: 34 (było 23)

Komentarze (bez moich :P): 442 (było 269)

Liczba postów: 142 (było 100)

W tym recenzji: 96 (było 65)

Chyba nie jest tak źle co? Byle do przodu jak to mówią! Naprawdę się cieszę, że tu zaglądacie, czytacie, oglądacie, komentujecie, za to chciałabym Wam wszystkim, każdemu z osobna,  podziękować. Pewnie zdajecie sobie sprawę, że bez odzewu działa się znacznie gorzej, jeśli człowiek z tyłu głowy ma świadomość, że tak naprawdę nikt tego nigdy nie przeczyta, dlatego tym bardziej się cieszę, że Was mam moi drodzy, to właśnie dzięki Wam jestem tu już trzeci rok i jak na razie nie zamierzam kończyć tej mojej książkowej przygody. Z chęcią dowiem się również co byście chcieli tutaj znaleźć, co powinnam zmienić, co Wam przeszkadza, bo to nie jest już tylko moja bezpieczna przystań, ale również każdego książkoholika.

Aha! Zapomniałabym wspomnieć, że ostatnio prężnie rozwijam też mojego bookstagrama - lm_katty, więc tam również Was zapraszam, jeśli tylko macie ochotę na nieprofesjonalne zdjęcia książek. ;)

Trzymajcie się ciepło i mam nadzieję, do zobaczenia za rok! :P

P.S. Wszystkiego dobrego dla bloggerów, bo dzisiaj w końcu 31 sierpnia!

Komentarze

  1. Piękny rozwój ;) Powodzenia życzę w dalszej działalności ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Gratulacje! Życzę ci jeszcze wielu lat blogowania :D

    OdpowiedzUsuń
  3. Gratki!
    Moje ulubione motto dotyczące blogowania to słowa z Herkulesa "Wytrwałością i pracą herosi się bogacą!" - mam nadzieję, że będą dla Ciebie dobrym życzeniem na kolejne lata blogowania!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Za każdy komentarz dziękuję!
Staram się odwiedzać wszystkich moich czytelników!

Warto zajrzeć!

O dziewczynie, która miała Pecha

- "Szamanka od umarlaków" Martyna Raduchowska Jakie są minusy czytania nowości? Ano takie, że jeśli jest to jakiś tom serii, to potem trzeba czekać na kolejny. Na szczęście wydanie "Szamanki od umarlaków", które dziś opisuję, jest drugim wydaniem, także tom drugi jest już od dawna dostępny! 

Jak wyglądało życie konia w XIX wieku?

- "Black Beauty" Anna Sewell Dziś chciałabym Wam opowiedzieć o książce, którą czytałam w języku niepolskim - angielskim. Książka ta nie jest długa, a w dodatku przystosowana do czytania w języku angielskim dla początkujących. Dlaczego czytam w innym języku? Myślę, że oglądając filmy czy czytając książki w obcym języku, bardziej się do niego przystosowujemy, możemy się sprawdzić czy rozumiemy i też w pewien sposób lepiej go przyswajamy, a także zwiększamy nasz zasób słów.  Widzicie same plusy! :D

Walka, walka i jeszcze raz walka, czyli „Rozkaz zagłady” Jamesa Dashnera

Dziś opowiem co nieco o książce, która jest prequelem, połowicznym, a zarazem czwartym tomem (według okładki) serii „Więzień Labiryntu”. Choć główną część serii czytało wielu (czy tylko ja myślałam, że to trylogia?), myślę, że nie wszyscy sięgnęli po inne książki dotyczące tego uniwersum. I może to i dobrze?