Dziś przychodzę do Was z recenzją ''Miasteczka Salem'', czyli pierwszej książki Stephena Kinga jaką miałam okazję przeczytać. Na początku muszę się przyznać, że leżała u mnie od końca czerwca, a zabrałam się za nią dopiero niedawno. Dlaczego? Sama nie wiem, może dlatego, że nie czytałam jeszcze typowych horrorów i jakoś mnie do nich nie ciągnęło? Cieszę się jednak, że w końcu się przemogłam i teraz mogę podzielić się z Wami moją opinią. A kto wie może kiedyś sięgnę po inne książki Kinga, na dzień dzisiejszy raczej fantastykę.
Tytuł: Miasteczko Salem
Autor: Stephen King
Liczba stron: 528
Kategoria: horror
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Książka opowiada o małym miasteczku w stanie Maine w Ameryce, w którym zaczęli znikać i umierać ludzie w dziwnych okolicznościach. Ponadto, nad miasteczkiem stoi opuszczony dom Marstenów, który ''obserwuje'' co się dzieje u jego podnóża...
Ciekawym zabiegiem, jaki można zaobserwować w tej książce jest to, że poznajemy życie mieszkańców od ''środka''.
Oczywiście w książce nie zabrakło grozy. Nie chodzi mi tu o jakieś niestworzone stwory czy coś w tym stylu, chodzi mi o normalne rzeczy na które możemy zobaczyć z innego punktu widzenia. Szafa, duża, mała, chyba nikt się nie boi zwykłej szafy, prawda?
A jeżeli dodam, że patrzymy na nią w nocy, słyszymy dziwne odgłosy, a na dodatek drzwi otworzyły się ze straszliwym skrzypnięciem... Brzmi straszniej? Jest to książka, w której możecie znaleźć naprawdę wiele sytuacji, które napawają trwogą, tą ''drugą'' trwogą, której pochodzenia często nie jesteśmy w stanie wyjaśnić.
Jak wcześniej wspominałam poznajemy miasteczko i ludzi w nim mieszkający od ''środka'', pewnie się zastanawiacie o co mi chodziło. Mianowicie, nie śledzimy losów tylko głównych bohaterów, ale też tych pobocznych. Możemy się dowiedzieć co robiła jakaś rodzina danego dnia, kiedy pierwszoplanowi bohaterowie nie mają o tym pojęcia. Co pozwala lepiej zrozumieć co w tym Salem się właściwie dzieje.
"Taki właśnie był pożytek z niepłakania; płakać znaczyło tyle co wysikać wszystko na ziemię.''"Miasteczko Salem" Stephen King
Bohaterów jest naprawdę wielu, a każdy opisany z imienia i nazwiska, muszę się przyznać, że wielu z nich długo nie kojarzyłam i nawet po przeczytaniu mam z tym problemy. Z tych ważniejszych
bohaterów poznajemy: pisarza Bena Mearsa, nauczyciela, który uwielbia swój zawód, Matta Burke, bardzo odważnego chłopca, Marka Petriego, przemiłą i sympatyczną dziewczynę Susan Norton, ojca Callahana oraz doktora Jimmy'ego. To głównie ich losy śledzimy. Postacie są wykreowane, o każdej można co nieco powiedzieć.
Jednymi z najbardziej intrygujących rzeczy w tej książce (w tym wydaniu) są: okładka, Ci którzy przeczytali, pewnie skojarzyli ją z wieloma rzeczami, oraz prolog, który dopiero pomiędzy środkiem, a końcem książki rozgryzłam.
Jest to książka dobra, na razie nie mam porównania do innych książek Kinga, a także innych horrorów, ale wiem, że w moim odczuciu niektóre rzeczy były naprawdę straszne, czyli zadanie jako gatunku horror zostało wykonane. Książkę tą mogę polecić z każdemu, ale zdaję sobie sprawę, że nie każdy lubi takie tematy, choć czasem warto przeczytać coś innego od codziennej tematyki.
Na koniec dodam na ''rozluźnienie'' już informację niezwiązaną z książką, być może ktoś już wie, dziś jest Światowy Dzień Uśmiechu, tak więc nie zapomnijcie przez te ostatnie godziny tego dnia uśmiechnąć się przynajmniej raz! Pamiętajcie też, że śmiech to zdrowie i nie zapominajcie o ''rogaliku'' na twarzy przez całe życie! :)
King ❤
OdpowiedzUsuńAkuratnie Miasteczko Salem nie powaliło mnie aż tak jakby mogło, pewnie dlatego że nie spodziewałam się ze w Jerusalem sprawcami tych wszystkich wydarzeń będą takie, a nie inne postaci fantastyczne. Niemniej baaardzo polubiłam wątek Bena i Susan oraz małego Marka ☺
Z twórczości Mistrza polecam cieplutko Cmętarz zwieżąt oraz To 😁
W przyszłości zamierzam sięgnąć po kolejne książki Kinga i pewnie szybciej przeczytam ''Cmętarz zwiżąt'' niż ''To'', bo po Twojej recenzji wnioskuje, że jest straszna, a ja horrorów raczej unikam, ale może sięgnę. Kto wie? :D
UsuńTak już pomijając strach, "To" jest dość pokaźnych rozmiarów :D Naprawdę warto przeczytać tę cegłę, ale potrzeba na nią trochę więcej skupienia i czasu..
UsuńMoże kiedyś... :D
Usuń