Przejdź do głównej zawartości

Słowa mają moc

Dlaczego tak właściwie czytamy książki? Dla rozrywki? Dla wiedzy? Dla zabicia czasu? Pewnie powodów są miliony. A dzisiaj chciałabym przedstawić Wam pozycję, która nie należy do tych przyjemnych, ale bardzo cenię ją za to, co przekazuje.

Tytuł: Pestki
Autor: Anna Ciarkowska
Liczba stron: 232
Kategoria: literatura piękna
Wydawnictwo: Otwarte

Ile razy powiedzieliśmy komuś coś, nie przykładając wagi do tego czy go to zaboli? Bo przecież dla nas wcale, to obraźliwe nie jest. Coraz więcej się teraz mówi o tym, że nie tylko komentarze w kierunku osób o większej wadze są nieprzyjemne, również ci szczuplejsi zmagają się z wygłaszanymi na prawo i lewo zdaniami na ich temat. Ale nie tylko to jest chwytliwym tematem. Krzywo się patrzy na kobietę w kwiecie wieku, która jest sama. Szepcze się o małżeństwie, które wciąż nie ma dzieci. Kiedy ktoś zwierza nam się ze swoich obaw co do swojego stanu psychicznego, spłycamy to do chwilowego złego samopoczucia. Mam wrażenie, że w dzisiejszych czasach za dużo komentujemy, a za mało wczuwamy się w naszego odbiorcę. Brakuje nam empatii.

"Pestki" to historia pewnej kobiety. Kobiety, która zmaga się z przeróżnymi komentarzami w jej kierunku. Bardzo podoba mi się konstrukcja tej historii. Krótkie fragmenty z życia głównej bohaterki zaczynają się od słów. Które powiedziała zirytowana mama, lepiej wiedząca babcia, bardziej doświadczona przyjaciółka czy ktoś jeszcze inny. To tylko słowa, ale jak pestki zagnieżdżają się w ciele i powoli kiełkują. Tak naprawdę po przeczytaniu całej książki nie wiele wiemy o tej kobiecie. Nie znamy nawet jej imienia. A sceny z jej życia mogły przytrafić się każdemu z nas.

Książka napisana przez Annę Ciarkowską nie jest historią, którą się przeczyta i zapomni. To siedzi w głowie. Rozmyśla się na jej temat i rozważa. Sam język, którym jest ona napisana, jest bardziej poetycki, aniżeli twardo stąpający po ziemi. Więcej tu emocji niż wspomnień z życia. Co tylko daje jeszcze większe pole do przemyśleń. Samo zakończenie również można interpretować na wiele sposobów. Myślę, że takie przedstawienie tego tematu pasuje do tej pozycji, bo nie narzuca jednego słusznego toku myślenia.

O ironio, przy recenzowaniu książki o słowach, właśnie słów mi brakuje. Nie jest to pozycja długa, spokojnie można ją przeczytać w jeden czy dwa dni. I skoro już napisałam wszystko co chciałam, to jeszcze tylko podzielę się z Wami tym, za co cenię "Pestki". Cenię tę historię za to, że uświadamia nam istnienie takiego problemu jak brak empatii. Niby wszyscy jesteśmy go świadomi, ale tak jakoś nie do końca. Cenię ją również za to, że dodaje otuchy. Pokazuje, że nie jesteśmy sami i wielu z nas zmaga się z krzywdzącą mocą słów. Jestem przekonana, że każda kobieta spotkała się z czymś takim przynajmniej raz w życiu. A że główna bohaterka jest płci żeńskiej, to właśnie kobietom polecam sięgnięcie po tę książkę, choć mężczyznom oczywiście nie zabraniam, ale myślę, że to do płci pięknej bardziej trafi ta historia.

Komentarze

  1. Nie jestem przekonana, czy byłabym w stanie to spokojnie czytać. Bo mnie osobiście często takie powieści irytują, albo wydaja się pretensjonalne. Często też nie zgadzam się z autorem i to też nie sprzyja miłemu czytaniu.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Z pewnością przeciwne poglądy do poglądów autora potrafią nie sprzyjać miłemu czytaniu. Choć w przypadku tej książki ciężko nie zgadzać się z autorką, nie narzuca swoich przekonań, a przedstawia częste zjawiska, na które jesteśmy ślepi. :)

      Usuń
  2. Różne opinie na temat tej książki czytałam. Właściwie... od momentu, kiedy był na nią bum, zdążyłam o niej trochę zapomnieć. Mam jednak nadzieję, że jeżeli zdecyduję się po nią sięgnąć, to mi się spodoba.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tego Ci właśnie życzę, abyś nie żałowała, że po nią sięgnęłaś. :)

      Usuń
  3. Obawiam się, że podzielam zdanie poprzedniej komentującej Katriny: z założenia takim książkom trudno uniknąć pretensjonalności ;<

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To prawda, choć w przypadku tej konkretnej myślę, że ciężko się nie zgadzać z autorką i z mojej perspektywy wcale nie było to sztuczne nadmuchanie problemu. ;)

      Usuń

Prześlij komentarz

Za każdy komentarz dziękuję!
Staram się odwiedzać wszystkich moich czytelników!

Warto zajrzeć!

Zakończenie w wykonaniu Chłopców

Dawno nie było już tutaj recenzji (ostatnia w styczniu, co tu się dzieje?), ale wiecie, aby ją napisać wypadałoby zaznajomić się z przedmiotem, który będzie się opisywać. A ja ostatnimi czasy jakoś książek mniej czytam (choć tą o której dziś będę opisywać, przeczytałam jakiś czas temu, wiecie takie małe opóźnienie ). Także jak pewnie z tytułu posta wywnioskowaliście dziś będzie co nieco o czwartej części serii „Chłopcy”, proponuję zapoznać się również z recenzjami poprzednich tomów, które znajdziecie w zakładce: Recenzje. Tytuł: Chłopcy 4. Największa z przygód Autor: Jakub Ćwiek Liczba stron: 400 Kategoria: fantastyka Wydawnictwo: Sine Qua Non W tej części Dzwoneczek musi się zmierzyć z Piotrusiem i odzyskać Chłopców, ale jest problem – Cień, ważny sojusznik Pana, który misternie układa swoje plany, ale wróżka też ma pewną (potężną) znajomość… W Obozie Piotrusia jak zwykle trwa zabawa, tym bardziej że odbito Tańczące Bliźniaki, tymczasem Dzwoneczek zbiera powoli swoich ...

„Mroczne umysły nigdy nie gasną po zmierzchu”

Witajcie, przychodzę do Was dzisiaj z recenzją „Mrocznych Umysłów” serii książek dość mało znanej, choć wartej przeczytania, którą pochłonęłam w dość szybkim czasie i momentami (w sumie trochę częściej) nie mogłam się oderwać. Oczywiście i tutaj zastosowano metodę kończenia rozdziału (książki) w najlepszym momencie. Jak w telewizji! Postanowiłam, że nie będę się bawić w pisanie trzech małych opisów, ale za to zbiorę wszystko w jeden porządny – recenzje.

"Nowoświaty" - antologia z okazji roku Lema

Nie było mnie tutaj jakiś czas, ale dzisiaj nie o tym, bo przychodzę do Was z recenzją "Nowoświatów".  Z pewnością już wiecie, że w tym roku obchodzimy setną rocznicę urodzin Stanisława Lema i właśnie z tej okazji Wydawnictwo SQN oddało głos obiecującym autorom, a my, czytelnicy, dostaliśmy ten zbiór ośmiu opowiadań inspirowanych Lemem. Na wstępie chciałabym jeszcze dodać, że z tym znanym polskim autorem nie miałam za wiele styczności, dlatego dzisiaj nie będę analizować powiązań między opowiadaniami, a jego twórczością. Chcę też zwrócić uwagę, że sci-fi nie jest gatunkiem mojego pierwszego wyboru, więc nawet jeśli wykorzystane w tych krótkich formach pomysły są oklepane, to dla mnie wciąż pozostają świeże.    Tytuł: Nowoświaty Autor: wielu autorów Liczba stron: 206 Kategoria: fantastyka Wydawnictwo: SQN Choć wszystkie opowiadania mówią o różnych wydarzeniach, to mają pewne punkty wspólne. Wiadomo, w jakiś sposób nawiązują do twórczości Stanisława Lema, ale również porusz...