Czwarte urodziny Literkowego Melonika!

Ten rok minął naprawdę szybko. Prawdę mówiąc piszę tego posta zaledwie dzień przed tą pamiętną datą, bo czas tak szybko zleciał, że nawet nie miałam okazji wyczekiwać tego dnia. Pewnie znów mogłabym napisać, że nie wierzę, że wytrwałam tutaj już cztery lata ze względną regularnością. Kiedy zakładałam Melonika byłam tylko smarkulą, która szukała swojego miejsca w tym świecie (nawiasem mówiąc wciąż szukam). Czytałam dużo, więc chciałam się z tym o kimś dzielić. Chciałam też pisać o tym co mi w głowie siedzi, zainspirowana blogami-pamiętnikami. Jeśli mnie śledzicie, to pewnie wiecie, że na to drugie nie decyduję się za często. Chyba wciąż mam problem z wyrażaniem swojej opinii publicznie. Z książkami jednak jest inaczej. W końcu nikt nie ma nic do powiedzenia w temacie mojego odbioru książki. Nie będę ukrywać, że moje recenzje były i będą subiektywne, bo żadnym krytykiem nie jestem. 

Przez cztery lata dużo się nauczyłam w kwestii publikowania w Internecie. Nie tylko od tej technicznej strony, ale również poznałam trochę praw, które tu panują. Podszkoliłam swój warsztat pisarski. Zdaję sobie sprawę, że moje wpisy, to wciąż nie wpisy profesjonalisty. Ale ostatnio przeczytałam jedne z pierwszych recenzji i byłam pod ogromnym wrażeniem progresu. Wydaje mi się, że blog i przeczytane książki wpłynęły również na moje codzienne życie. Pewnie w moim wysławianiu się i rozumowaniu też jest jakaś różnica. Na pewno poszerzyłam horyzonty. Zaczęłam czytać literaturę wyższych lotów, w tym na przykład faktu, czego się nie spodziewałam te cztery lata temu. Ale wciąż z ochotą sięgam po odmóżdżające młodzieżówki. W końcu wszystko jest dla ludzi.

Po tych czterech latach jestem już z pewnością kimś innym niż tego 31 sierpnia 2016 roku. Cztery lata w okresie dojrzewania, to ogromny przeskok. Wtedy byłam w gimnazjum, a teraz zaczynam klasę maturalną. Pewnie nie wielu z Was jest tutaj od początku. Ale jeśli są tutaj takie dusze, to pewnie widzicie to jak się rozwinęłam. Myślę, że nigdy nie będę żałować tego, że założyłam bloga. Nie wiem jak długo jeszcze będę publikować, ale na pewno dopóki mam ochotę, a musicie wiedzieć, że wciąż ją mam. Zdarzały się krótsze i dłuższe okresy nieobecności, ale zawsze wracałam. Zobaczymy czy wytrwam do piątej rocznicy.

Teraz czas na garść statystyk. W końcu jako typowy mat-inf nie mogę sobie odpuścić tej przyjemności!

Liczba wyświetleń: 24 074 (to prawie o 8 tysięcy więcej niż rok temu!)

Obserwatorzy: 37

Komentarze (bez moich :P): 518

Liczba postów: 164

W tym recenzji: 107

Chyba całkiem nieźle prezentują się te liczby, prawda? Szczególnie, że przypomniałam sobie jak to było z moją regularnością. W porównaniu do innych miesięcy, to w sierpniu Was naprawdę rozpieszczam. To już szósty wpis, a nie pierwszy czy drugi. Nie chcę nic obiecywać, bo jak już wspominałam teraz chyba najbardziej stresujący rok mnie czeka, ale liczę, że naprawdę znajdę czas dla tego miejsca.

Teraz może krótko o moich małych sukcesach związanych z książkowo-blogową przygodą. W tym roku miała miejsce pierwsza współpraca. Wzięłam udział w Share weeku. Reaktywowałam też podsumowanka czytelnicze, w których w paru zdaniach opowiadam o książkach, które nie doczekają się pełnoprawnej recenzji z różnych względów. Znalazłam też świetną grupę na Telegramie, o której wspominałam już w tym podsumowaniu. I na koniec coś z czego jestem najbardziej dumna.  Zrealizowałam w końcu swój mały projekt, co prawda przeprowadzam go tylko na Instagramie (ma większe możliwości jeśli chodzi o szybkość kontaktu i nie oszukujmy się zasięgi są większe, a w moim projekcie są one bardzo istotne). Polega on na stworzeniu bazy z konkretnymi motywami czy tytułami podobnymi do konkretnej pozycji. W każdy piątek podaję jedno hasło z Waszych pomysłów i czekam na Wasze propozycje tytułów książek, a potem pytam o pomysły na kolejne edycje. Jeśli chcecie się przyłączyć, to wpadajcie tutaj albo po prostu wpiszcie w wyszukiwarkę na Instagramie "literkowymelonik".

To chyba jeden z najdłuższych wpisów podsumowujących, mam nadzieję, że nie przeszkadzają Wam te moje życiowe refleksje. Na koniec chciałabym poświęcić trochę miejsca na podziękowania. Dziękuję wszystkim, którzy tutaj zajrzeli, przeczytali nawet tylko jeden wpis i się uśmiechnęli albo zapisali tytuł książki. Dziękuję wszystkim, którzy znaleźli czas, aby napisać nawet krótki komentarz. Dziękuję za wszystkie miłe słowa i polecenia. Gdyby nie Wy, nie byłabym w stanie czerpać z tego co robię aż takiej radości. To Wy mnie motywujecie i umilacie dni. I z tego miejsca do każdego z Was kieruję dziękuję!